Okudukça canımı fena halde sıkan Marcel proust kitabı. Canımı sıkması sıkıcılığından değil, diğer yazarların yapmadığını yapması; hiç dile getirilmemiş fakat herkesin çok iyi bildiği lakin anlamdıramadığı ve bir isim koyamadığı hisleri ortaya dökmesi, yetmezmiş gibi paragraflarca betimlemesi.
Sanırım sayfalara art arda kapılıp gitmemekte yarar var. Ama öyle bir dili var ki Marcel'in, başka hiçbir kitaptan tat aldırmaz olur. Görünen o ki Sayfalara gömülmeye devam.
