yosun dediğin gözlerim son günlerde ıslak, uykulu, yarı açık, anlamını yitirmiş..
yürürken sol yanda seni arıyor ellerim, boşluğu kavrıyor kimse görmeden..
yolda yürüyor.. sanki herkes bilip susuyor gibi.. yaşanan trajediyi bakınca anlıyorlar gibi, utangaç..
sabahları yatağından kalmak zor geliyor, yorganı çekiyor yüzünün üstüne, aldığı nefesleri sayıyor, gözlerini açıp karanlığa bakıyor, seni düşünüyor kalbi artimiyle, özlüyor taşikardi geçirerek..
isteksizce çıplak ayaklarını değdiriyor buz gibi betona, parmak uçlarında ilerliyor koridorda.. seni arıyor banyoda belki önce kalkıp duşa girmişir diye, mutfağa bakıyor elinde nutella'ya daldırılmış kaşıkla suç üstü yakalarım diye, salona geçiyor ardından belki boylu boyunca kanepeye uzanıp gündemi takip ediyordur, beşiktaş maçlarının özetlerine bakıyordur mahmur gözlerle diye..
sen yoksun.. hiçbir yerde.. yoksa poğaça mı istedim uykumdan uyanmadan sayıklar gibi? canım tatlı mı çekti bi koşu bakkala gittin?.. dönmeni bekliyorum.. saatler geçiyor hala yoksun..
merak ediyorum camdan dışarıya bakıyorum elinde poşetle beni görüp kocaman ellerini sallarsın diye.. gelmedin bu saat oldu.. kanepeye yatıyorum.. televizyon açık önümde.. cnn türk son dakika haberi geçiyor "hindistan da terör saldırısı" diye.. kanepeye yatıyorum boylu boyunca.. gözlerimi şaşkınlıkla kırpıyorum, örtüyorum üstümü çıplak ayaklarım buz gibi.. örtüyü çekiyorum yavaş yavaş boynuma.. senin dokunuşlarını düşünüyorum.. tek damla yaş süzülüyor sol yanımdan.. aklıma geliyor..
sen gittin.. 5 aydır yoktun.. 9 ay daha gelmezsin.. yutkunuyorum, 9 ay daha yoksun.. senin yokluğuna hamileyim seni doğurucam 9 ay sonra.. mutluluk büyütmek için 9 ay beklemem lazım.. sana hamileyim içimde büyüyor varlığın.. sarıyor ruhumu, kanımdan besleniyor, ciğerlerimden soluyorsun.. boğazımda düğümleniyorsun.. varlığım varlığına hediye olsun..
üşüyor ayaklarım.. 9 ay daha yoksun..
gözlerde yaş, tende üşümeyle beklenen sevgili, yazar, anlamsız ama sözlük yazarı, anlamsız.
