Saklambaç sonrası yaramazlık yapan cücenin dikkatini dağıtmak için sohbet etmeye başlarım;
M: cüce sen büyüyünce ne olacaksın?
C: itfaiyeci.
M: aaa ne güzel. Peki sen hiç bir kadın itfaiyeciyle karşılaştın mı?
C: (yaramazlığı unutup koltuğa oturur) kitapta gördüm. Böyle böyle sular fışkırtıyordu ateşe. Okuldaki etkinlik gününde de vardı. Başıma şapka takıp kartondan ateşleri böyle böyle söndürdüm ben.
M:... (işte böyle düşersin ağıma * )
C: Sen büyüyünce ne olacaksın?
M: benim okulum bitti. Artık işe girip çalışacağım.
C: (şaşkınlıkla) nasıl işte çalışacaksın?
M: sanat tarihçisi oldum ya ben. Müzelerde, sanat galerilerinde çalışacağım.
C: müze ne demek?
M: çoook eskiden kalmış şeylerin sergilendiği bir yer. Sen hiç müzeye gittin mi?
C: cık... gitmedim. Bir şey daha soracağım. Sen o kadar büyük müsün gerçekten?
M: evet ben o kadar büyüğüm.
C: ama sen nasıl büyüksün? Sen daha anne olmadın ki nasıl çalışacaksın?
