her duydugumda, ki artik haliyle fazla duymuyorum bu sarkiyi, beni zaman makinasina koyup inanilmaz bir hizla, cocuklugumda tesadüfen radyodan dinledigim günlere alip götüren, o zamanlarda arkadasim simsek diye algiladigim, harika ve nostaljik bir baris manco parcasi. eskilerden kalan manevi bir deger, insani gecmisin derinliklerine götüren bir güzellik, bir tatli hüzün, dedem gilin artik yasamayan esegi. bilmem daha nasil tarif edebilirimki bu sarkiyi? hüzün iste, özlem, gecmise özlem, gecipte asla gelmeyecek tatli günlere.
