pekçok sebebi vardır ve herkes için değişiklik gösterecektir. ama en sık olanlarda aklıma gelenler, kalıtsallık. ailede ve yakın akrabalar içinde bir psikiyatrik hastalığın bulunması.
bir diğeri, flexibility dediğimiz esneyebilme yeteneği. olaylara, durumlara katı bir bakış açısıyla yaklaşmak psikopatoloji ile ilişkili bulunmuştur.
bağlanma stilleri özellikle spesifik psikiyatrik hastalıklarla ilişkili olduğu görülür. örneğin çocukken anne ve/veya baba kaybı, annenin olması ama ihtiyaçlarımızı karşılamaması, bize güvenli bir yer sağlanmaması, şiddet görmemiz gibi ebeveynlerimize güvenli bağlanmamızı önleyen unsurların çocukken hayatımızda bulunması.
kısa süreli ve yoğun stres kaynakları yerine, uzun süreli stres kaynaklarına maruz kalmak. örneğin yakın çevremizden birinin ağır bir kronik hastalığının olması, uzun süreli stres kaynaklarından biri sayılabilir.
gibi gider. 20'li yaşlarda ortaya çıkan psikiyatrik hastalıklarının çoğunluğunun genetik yatkınlığı olduğu gözlemlenebilir. yani biri 22 yaşında bipolar olmuş, annesinden dolayı hep demek pek doğru değildir. kalıtsal olarak almıştır onu.
bu başlığa eklemek istediğim en önemli şey, uzun süreler boyunca neye nasıl yatkınlığım var, sebepleri neler olabilir diye sorguladım. cevaplarımı buldum, bulunca bir işe yaramadı. kendime kaygılı bağlanmış bir çocuğum ben, annem beni dövmüş küçükken çünkü demenin bir yararı olmadı. ee öyleysen tamam. şimdi ne olacak? şuanki özelliklerin neler ve onları nasıl ileriye taşıyabilirsin? sorusuna geldiğimde terapiyi buldum.
psikolojik sağlık pekçok şeyin temelidir aslında. kendinizi bu alanda daima bakıma götürün, herkesin yatkınlıkları geninde taşıdığı şeyler hayat şartları çok çeşitli. bunu kabul edip terapiye 1-2 kere gitmelikten daha çok hayat boyu devam etmek, bizi en çok koruyacak şeylerden biri.
