yönetmen jeff nichols'a ait 2011 yapımı psikolojik gerilim filmi. özellikle michael shannon'un oyunculuğu bir harika.
paranoid şizofreni bir annenin oğlu olan, duyma ve konuşma engelli küçük bir kız çocuğuna sahip, taşralı işçi bir aile babasının yavaş yavaş ilerleyen paranoyasının gerilimle işlendiği bir film.
curtis, sürekli yaklaşmakta olan bir kasırga endişesiyle ve her geçen gün şiddeti artan kabuslarıyla baş etmeye çalışırken kendisini ve ailesini korumak için bir sığınak inşa etmeye karar verir. ve bu süreçte bizlere, aslında her şeyin çok iyi gibi göründüğü sistemin içinde, insanın kendisini güvensiz ve savunmasız hissedebileceği ne çok şey olduğunu gösterir. sağlık sistemi, bankacılık sistemi, sosyal ilişkiler ve aile yaşamı her biri curtis'in paranoyasını tetikleyen birer unsura dönüşüyor zamanla.
filmde sağlıklı gibi görünen veya sağlıklı bir insanın yavaş yavaş nasıl delirebileceğine şahit oluyorsunuz. eş seçimi ve aile yaşamının önemini gözlerimizin önüne seriyor film adeta. ben samantha ve curtis'in sığınaktaki anahtar diyaloğunu gerçekten çok güçlü buldum. tüm derdi küçük kızını korumak olan curtis ile birlikte siz de film boyunca işlenen tüm o yalnızlık ve güvensizlik duygusundan bu sahneyle kurtuluyorsunuz adeta. ''gerçeğin ne olduğunun çok da önemi yok bundan sonra'' dercesine...
sonu seyircinin yorumuna bırakılan izlenilesi enteresan filmlerden.
