insanın sınırlarını zorlayan bir iştir. evet bir iştir diyorum çünkü ağırdır ve bedeli ağır olabilir, üstelik emeğinizin karşılığını alamayabilirsiniz de! düşünürken bir demirci olabilirsiniz ve dövdüğünüz korla şekil vermeye çalıştığınız bir demir değil ruhunuz olabilir... somut olmayan birşeye şekil verme çabası da işin kör noktasıdır. kızgın bir ruh kadar acı verici birşey daha yoktur bedene saplanan. kızmışsanız eğer o an hiç düşünmeden katil olabilirsiniz, katil olamadınız mı? en azından hayal edersiniz, kanın tadını merak edersiniz örneğin...açık unutulmuş bir musluk gibi bedenden alelacele dışarıya akışını... yahut başını sadece bedeninin üst kısmı olduğu için zorunluluktan taşıyanları başsız hayal edebilirsiniz abartabilir ve testerevari hayaller kurarak, hayalgücünüzü işkence boyutlarına taşıyabilirsiniz. ama vicdanınız buna engel olur hemen ya da ömür boyu hapislerde çürürsün korkularınız... vicdan insanın düşünsel yargıcıdır kendi kendine yargılar ve kırar kalemi . idamı hayal edersiniz ve ipe giderken dahi düşünmeye devam edersiniz. infazınıza karar veren şimdi de verdiği kararı yargılıyordur. bir gün çok mutlu bir şekilde evinize dönersiniz, kapıyı açarsınız ve zıplamaya başlarsınız sonra yine o şeytan kılıklı düşünce gelir ve sorar:
- sahi bugün neden mutlusun?
-mutluyum çünkü iyi bir gün geçirdim.
- neden iyi olduğunu düşünüyorsun?
- ne bileyim dolu bir gündü sanki.
- ne yaşadın?
- sabah işime erken gittim, öğleden sonra uzun zamandır aradığım bir kitabı buldum ve okumaya başladım, arkadaşlarımla buluştum ve çok eğlendim.
- ya peki gerçekten sana faydası var mı bunların?
- sorumluluklarını yerine getirmek insanı rahatlatır.
kitap okumak ufkunu genişletir.
arkadaşlarla zaman geçirmek sosyalleştirir.
- tamam da bunlar seni gerçekten mutlu eden şeyler mi, yoksa mutlu olman gereken şeyler mi?
- tabi ki mutlu eden...
-bence değil. düşünsene senin bütün bunları yaptığın yani dünyada olup bitenleri unuttuğunu sandığın zamanlarda birileri birilerini boğazlıyor, çocuklar istismar ediliyor, birileri gasp ediliyor, birileri karnı aç uyuyor, birileri biten ve yitenlere ağlıyor, birileri kendini öldürüyor...
-iyi de banane bunlardan şu an mutluyum ve düşünmek istemiyorum.
- nasıl olur bunları sen düşünüyorsun
- sen düşündürüyorsun
-ben kimim?
- düşünce
-güzel peki kime aidim?
- bana
-o zaman senin dışında dönen bir dünyanın bu kadar içindeyken nasıl mutlu olabilirsin?
-olmayayım mı?
-ol tabi! olabilirsen dünyanın en mutlu insanı ol şimdi! düşündün bir kere...
