yabancı teknik direktörlere medet ummak ya da sırf tanınmış olması sebebiyle transfer edilmiş futbolcular ya da yitirilen takım ruhu... türk futbolunun niye bu denli kötüye gittiğini istediğiniz konudan başlayıp anlatabiliriz.
ne hayallerle başlamıştık oysa. şükrü saraçoğlu'nda final oynayacaktık beşiktaş'la. fenerbahçeli arkadaşlarla takılmanın en güzel yoluydu bu. onlar da bize "siz köy takımlarıyla oynarken bize arsenal geliyo oğlum" diye takılıyorlardı. güzeldi aslında bu durum. 3 türk tane türk takımı ayrı ayrı da olsa finale çıkabilirdi. ama olmadı. ilk önce beşiktaş koptu yarıştan, sonra da fenerbahçe. uefa'ya katılma şansı var hala gerçi ama şampiyonlar ligini istiyordu çevremdeki fenerbahçeli arkadaşlar. bu gece de galatasaray. evet belki gs gruptan çıkacaktır, ama bu futbolla nereye kadar. kayserispor'u filan hiç karıştırmıyorum bakın. o bambaşka bir konu...
maç sonrasındaki röportajları dinlemek istemiyorum. "olsun yenildik ama gruptan çıkarız nasılsa" diyecektir birileri. veya "şapkamızı önümüze koyup düşünmemiz lazım" diyecektir başkan. başkan bilmiyorum farkında mısın ama o şapka kalli zamanından beri önünde...
