Liseye kadar yaşadığımız evlerin 2 odalı olmasından ve ısınma probleminden dolayı abimle aynı odayı paylaştık. Lisede kendi evimize taşınınca bir de ergen olmanın dayanılmaz hafifliği ile ayrı odalarımız oldu. Oh be demiştim sonunda kendime ait odam var. Ama bazen o beraber kaldığımız günleri, eski günleri özlüyorum. Abim şu an evli ve başka bir hayatı var. Keşke daha çok zaman geçirebilseydik diyorum bazen. O günler geri gelmiyor işte. Bir kardeşe sahip olmak çok güzel ama büyüyünce çok hüzünlü bir şeye dönüşüyor.
