her gün her saat düşünüp sadece aileme karşı mahçup olur muyum diye beyninizi yemenize neden olur.
5. yılındayım üniversite hayatımın. 2 kere kaldım. artık bu işten iyice sıkılmaya başladım. beynimin çalışmadığına inanmıyorum aslında. ilk senemde çok büyük bir puan almasamda iyi bir bölümü kazanmıştım. ama anladım ki sistem asıl bundan sonra zora sokuyor insanı. sürekli olarak psikyatrislerle geçen bir hayat. ve ekstradan bonus olarak kazanılmış anti-depresan ilaçlar... değer mi? 22 yaşında hayatının en güzel günlerini bir okul için harcamaya değer mi? aslında değmez. bu okul aileme karşı sorumluluklarım olmasa bir s.kim kadar umrumda değil. gitmeliyim. içimden söylenen söz böyle. yeni bir başlangıca ihtiyacım var. evet, bir korkak gibi kimilerine göre... peki yaşadığım acılarımın hesabını kimler verecek?
