sevmek bazen rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura agzında yaşamaktan
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
bir kaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman
arkasında yanlızlıgın hınzır ugultusu...
bu dörtlükte anlatır attila ilhan sevmeyi..
sevmeyi becerebilenlere selam olsun...
