insan;
1. kendine bir hedef belirler,
2. hedefine ulaşmak için uğraşır,
3. hedefine ulaşırsa mutlu olur, ulaşamazsa ben elimden geleni yaptım der, içi huzur dolar.
o zaman benimkisi "hedefsizlik sendromu." öyle ya; hedef yok, haliyle; hedef için çaba yok, sonuçta; mutluluk yok, huzur yok.
durumu bir cümlede ne güzel ifade etmiş, ünlü fransız deneme yazarı Montaigne, "hedefi olmayan gemiye hiç bir rüzgâr yardımcı olamaz."
