ayrılık zordu. ayrılık acı verirdi. ama en zoru kurdugun cümlelerin sonunda ama'ların bitememiş olmasıydı. bitirememiş olmaktı. hani gitmekmi kalmakmı diye bir sorunsal vardı ya. kalmak diye cevapladıgım her defasında. belkide insana en acı veren kalmak fiili, gitmesi gerekenin kalpte kalmasıydı. gidememesiydi. ayrılık kelimesini bünyenin kabul edememesiydi. üstelik hiç başlamamış bir şeyin bitmesini, ayrılık olarak degerlendirmenin zorlugu ya da acımasızlıgı daha bir binmişken insanın omuzlarına ve ona ulaşmak çok kolayken aslında. kalbinden gidememiş birini hayatından götürebilmek çabası. bir şeyi yaşarken kalbinin derinliklerinde aynı zamanda ondan gitmeye çalışması. zor,acımasız..acı..
