Islak demirlerin paslı gölgeleri, hücreme dolan ışığa, bir elin yumuşak bir yanakta bıraktığı parmak izleri gibi, keskin ve kederlendirici izler bırakıyor
Elimde sevinç,
bırakıveriyorum bu hapishanenin ortalarına yakın bir yere.
Aldılar elimden.
Bir sevinçte kursağımda kalmış.
Almak istiyorlar onu da
Vermem diyorum
Kıyamet bu benim için
Sarılmışken ufacık bir sevgi kırıntısına
Ve unutmuşkem insan olmak ne demekti,
Insanlığın sonunu getirmek istiyorlar benim için.
Bir bebeğin doğduğundaki çığlıklara benzer bir çığlıkla durdurmaya çalışıyorum ellerini
Kursağıma uzanan o gamlı, yaşlı, kırış kırış elleri.
Durmuyor.
Nefesimle birlikte söküp alıyorlar onu da.
Sevincimi aldılar benden.
insan olmak lazım şimdi tekrar.
Olmak tutanacak bir hayalden başka bir şey kalmamışken.
Sevinçlerim uzaktalar şimdi.
Yaşamaksa,
Izdırap büsbütün.
