Dümdüz monoton sıradan bir hayat sürüyorum. Her sabah 6.30 kalkıp 7de araca binip mesaiye başlıyoruz bizi vadinin içine bırakıyorlar akşam 6da mesai bitimi ile gelip götürüyorlar kamp alanına. Sonra oda ofis lokal arasında serbest zamanımı öldürüyorum. Vardiyam içerisinde 200 tane personelin derdiyle çalışmasıyla ekipmanlarıyla emniyetiyle tek başıma uğraşıyorum ve hava eksilerde acayip yoruyor insanı. Dert dinlemekten sürekli işçilere birşey anlatmaktan başıma ağrılar giriyor.
