buğulu camlarla kaplı küçük odaya girmek üzereyken göz göze geldim onunla. üzerimde sadece bornoz vardı. o ise beyaz gömlek, kalem etek ve toplu saçlarıyla güzelliğini ciddiyetinin altına, iyice derine saklamak ister gibi giyinmişti.
uzatmadan, "seninle konuşmak istiyorum" dedim. "tabii" diyerek başını salladı, saygı duymak zorunda olduğu birine sergileyeceği ürkek bir jestle. onun bu halini görünce beni iyice anlasın diye, arkasında durduğu masaya yaklaştım, eğildim ve ekledim; "benim için bir şey yapmanı istiyorum". gözlerinden bir bulut geçti ve o an anladı, yorgundu ama daha da yorulacaktı. acelem vardı, hemen gevşemek istiyordum, o yüzden hızlıca devam ettim.
"belki alışık değilsindir böyle şeylere, belki de çok kez duymuşsundur. bilmiyorum. bildiğim şu; meşgul bir erkeğim ben. o yüzden ben rahatlarken bana yardımcı olman gerekiyor. tabii merak etme, karşılığı seni tatmin edecek." kısa bir gülümsemeyle cümlelerimin aklına batmasını, göğüs kafesine inmesini ve iyice anlamasını bekledim. yüzündeki kaderine razı uysallığı görünce de beklemedim daha fazla; "yüklü bir bahşiş alacaksın... böyle şeylerde fiyatı karşımdakinin belirlemesini isterim."
vaktine, emeğine, terine ama alışık olmadığı bir iş tanımı içinde fiyat biçmeye çalışıyor olmalıydı. kısacık bir an düşündü, parmakları endişeyle birbirlerinin üzerinden geçti. ardından iyice süzdü beni ve çiçek açar gibi gülümsedi; "ne demek efendim... hiç gerek yok. siz rahatınıza bakın".
bu kez ben onun sözünü dinledim ve gülümsemesine cevap verdim. göz gözeydik bir kez daha ve o an bornozumun kuşağına attım elimi. sonra da yavaşça cebime doğru ilerledim ve telefonumu çıkarıp eline tutuşturdum.
***
abi çünkü huzur yok yemin ediyorum ya!
tam saunaya giriyordum, patron ve şürekası da acil toplantıyla buluşmaya karar vermişler ofiste. ben inzivada, başka bir şehirde, spa merkezinde yakalandım özetle. toplantıdan erken bir karar çıkacaksa, akıl danışmak için aramaları gerekebilirmiş. e odada kös kös oturup içerek bekleyeyim mi, indim ben de spaya. işte bu sebeple resepsiyondaki kızcağıza da dedim ki, "ya telefonla içeriye giremem malum, sizde kalsa, arama olması halinde cevaplayıp sonra da beni çağırır mısınız? merak etmeyin sizi soktuğum bu zahmetin bir karşılığı olacak." o da sağ olsun "olur mu beyefendi, ben haber veririm size, rahatınıza bakın" dedi.
