Sinir bozar. Saklambaç oynarken saklambaç oynadığımızı unutması da bunlardan biridir. Önce o saklanıyor ben buluyorum, sonra ben saklanıyorum o buluyor derken yaklaşık on dakika kadar oynuyoruz ama nedense oyun hep ben saklanmışken sona eriyor. Saklanacağım yere giriyorum -ki genelde kapı arkası oluyor- beyefendiyi bekliyorum ki gelsin, başını uzatıp miv desin, sonra da kaçıp benim onu bulmamı beklesin. On saniye bekliyorum gelmez, yirmi saniye bekliyorum gelmez diye bir dakikaya doğru olduğum yerde hareketsiz beklerken diğer odadan sesler geliyor, oy oğlum sen oyun mu istiyorsun oy ben seni yerim bilmem ne diye. Oynadığımız oyunu bırakmış, içerde kendini sevdiriyor, başkalarıyla oynuyor piç. Ne Gelip bir haber verir ne de "ben sıkıldım, biraz da şu iple oynayalım" bakışı atar; beni kapı arkasında unutur gider, başkalarına sırnaşır beyzade.
Bunun şımarıklığı yüzünden kapı arkalarında beklerken onurumuzu yitirdik canım. insanlığımızı unuttuk, insaf.
Bu sefer ne aradiginizi bilerek arayacaginiz icin belki ben kendiligimden cikiveririm karsiniza beyefendi:) selam, ne guzel ariyordun, dayanamadim! KURBAN OLSUNLAR
