cehalet mutluluk falan değildir. düpedüz rezilliktir.
cahil insan, hayatını karanlık bir odada geçiren, kalkıp ışığı yakmayı akıl edemeyen insandır. haklarını bilmeyen bu yüzden sürekli sömürülen ve alenen aptal yerine konulduğu halde bunu farkedemeyendir.
cahil insan mutlu değildir. çünkü mutluluğun ne olduğunu da bilmemektedir. farkındalıktır insanı insan yapan. cahil insan tam olarak bu dünyada var bile olamamışken nasıl mutlu olabilir?
cahil insanın mutluluğu tiner koklayıp kendinden geçen sokak çocuklarınınki gibi bir mutluluk olabilir ancak. ayıldığında yine bir sokak ortasında yatmakta ve çok üşümektedir.
elbette bilmenin bir bedeli vardır. o bedeli ödemeye cesareti olmayanların kaytarma sözüdür bu.
arabası olan vergisini öder. bilmenin bedeli acı çekmek olsa bile düşünmeden satın alınmalıdır.
bilmek yaşamaktır. var olmaktır.
