insan yazarken oldukça cesurdur, yaşarken değil. Bu sadece sözlüğe özgü değil, bir günlük bile yazarken insanlar duygularını abartır; aşkını, öfkesini, umudunu... o yüzden sözlükte öfkenin çok olmasının asıl nedeni bu: yazarken duygularımızı abartmamız.
Ancak şu da var: insanlar gergin. Maddi sıkıntıları var, ailevi sıkıntıları var, siyasal sıkıntıları var... örnekler çoğaltılabilir. Sıkıntıların çok olması tahammülü azaltır, empati yeteneğini köreltir. Sözlükteki durum da bu.
Abartılacak bir şey yok sözlükte. Facebook’ta herhangi bir durum hakkındaki yorumlara, YouTube’da bir video altındaki öfkeye ya da twitterdaki duyarlara bakın. Onlar saçma sapan işte.
Bırakın insanlar içindekileri kussun. Her şeye ciddiye almak en çok size zarar verir.
