ilk sinemada izlediğimde bayağı beğendiğim ama acaba sinemada zilediğimden dolayı mı bana öyle geliyor diye düşünmüştüm. bu akşam trt'de tekrar izleyince öyle olmadığına kanaat getirdiğim harika bir film. umutsuzluğa kapılmamanın ne kadar önemli olduğunu göstermiştir bu film. ulan düşünüyorum da kaç kişi mae braddock gibi n olursa olsun kocasının yanında yer alır? özellikle son boks maçını radyoda dinlerken ki heyecenı duygulandırmıştır.
