Plastik iki şekilde kullanılır. ilk şekli kil veya her hangi bir madde gibi şekil verilebilir olarak plastiktir. ikincisi ise plastik cerahhi kelimesindeki plastik gibi şekil verme, biçim kazandırma gücüdür. Yani plastik form alabilme ve form kazandırabilme yetisidir.
Hegel felsefesinde plastik kavramı sanat ve/veya estetik, diyalektik ve zamansallık alanlarında kullanılmıştır.
Bu felsefenin ilerlemesi içinde kurulan diyalektik plastik olarak yeni gelen şeyi farklı bir şekle sokar, yeniden yapar, size uyarlar. Ancak bu süreç içerisinde yeni gelen yalnızca kendisi değişmez aynı zamanda diyalektik sürecide değişime uğratır. Diğer bir söylev şekliyle hegelci diyalektik plastiktir çünkü arızi olanın özsel, özsel olanın arızi olması sürecidir.
Aynı zamanda bu süreç eski formların çözülüp yeni formların oluşması, hem yeninin çıkışı hem de yok olmasıdır.
Hegelin zamansallığında tarih momentleri kesik kesik durak noktaları değil, farklılaşma ve dönüşümün gerçekleştiği devinimlerdir. Dolayısıyla zamanı ard arda dizilmiş mevcut şimdilerin geçişi şeklinde değil, gelecek ufkunun zaten anın içine sızdığı bir zamansallık olarak görmek germektedir.
Zamansallık açısından ele alındığı zaman plastiklik kavramının hegeli heiddeger ve diğer yorumcuların elinden kurtaramamıştır. 20.yy. felsefesi ve heiddegerin batı metafiziği eleştirisi hegelin felsefesinin zamansallığının geleceği içermediğini bu sebeple ayakta kalamayacağını ve bu felsefenin bir geleceğinin olmadığını iddia etmişlerdir.
Estetik alanında plastik kavramını yunan sanatı ve bazı yunan filozlar için kullanmıştır. Kendi dönemindeki sanat için çok katı ve acımasız yorumlar yapmışolsa dahi yunan sanatını insanın ruhuna ve düşüncelerine şekil veren bir şey olarak görmüştür.
