yağmurlu bir istanbul akşamı.
yalnızlığın tam ortasından, taksim meydanı'ndan aşağı doğru ilerlerken, arnavutkaldırımlı yol boyunca "ben senden umut, mutluluk umdum" dedirten müthiş feridun düzağaç şarkısı. asla eskimeyeceklerden.
şimdi ise ancak "gelme,dur ne olur. gelme, kal" denen kısmı kalmıştır hatıralarda.
