Gitmek vakti geldi görüyorum.
Bazen gitmek gerekir.
Sessizce, kimselere küsmeden.
Bavula doldurup bir yığın anıyı,
Tüm kapıları sürgüleyip, vedanın hüzünlü akisleriyle.
Kar geceyi örterken usul usul,
Kaybolmuş bir hayatı sürükleyerek..
Bir yere varmak değil, artik orada olmamak çabası.
Olmadığı yeri güzelleştirir bazen insan.
Yol uzadıkça daha çok uzaklaştırır,
Bundandır, yola uzunluk yakışır.
Hiç öyle eğme başını,
Yarım kalan öykülere vakur duruşlar yakışır.
Yanağındakiler ezelden tanıdık, incitme onları.
Çorak gönülleri yeşertmeye gözyaşı yakışır.
Sessizliğinde duyduğum çığlıklar kulağımda..
Ama sana hala kahkahalar yakışır.
Gönülden gönüle ulaşmıyorsa umut,
Vedalara en çok sessiz kalmak yakışır.
