(bkz: taedium vitae)
"grenoble'da yaşarken elli sayfalık bir kitap yazmıştım. bilgilerimin varabileceği son noktaydı. artık yediklerimi kusmanın zamanı gelmişti.
...
Fransızca'ydı.yazıp yazabileceğim en iyi cümlelerdi, hikayelerdi. ama büyük bir hata yapmıştım. o kadar kendime özgü yazmıştım ki birçok cümlenin ancak yarısı kağıdın üstündeydi ve kıçlarında da bir sürü üç nokta... insanların bitirmelerini beklemiştim cümlelerimi.
...
en büyük hatam insanların cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. hayatımın belli bir dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. gözlerinin içine baktım beni bilsinler diye. kadınlardan bunu bekledim. birisi gelip, "evet, ben seni tanıyorum" desin diye bekledim."
