ben kadar yalnız bir insan daha yok mudur evrende?
varsa artık çıksın karşıma.
gözlerimin en dibine bakıp da, "o benim" desin.
hep hayalini kurduğun.
beklediğin.
beklediğini bile itiraf edemediğin.
"o benim" desin.
elele tutuşup, dünyayı hallaç pamuğuna çevirelim.
sonsuzluğa insanları inandırma adına,
sonsuz olalım.
bu kadar kalabalık mısınız insanlık?
nerede, sizin kırık hayalleriniz?
o "bir"iniz nerede?
hangi aşkın enkazı altında can çekişiyor?
ve peşkeş çekiyor kahpe döllerine hayallerini?
neredesin ey sevdiğim?
bu bir ağıttır, sana yakılan.
bu bir şiirdir, sana yazılan.
neredesin?
varlığına nedensizlikten çıldırmak üzere olan bir beden benimkisi.
ruhum sende kaldı.
ruhum, senin gelmeyişlerini erteleyişimin arefelerinde linç edildi.
ruhum, senin oldu.
o yüzden ölmezsin hala.
o yüzden yaşarsın gönlünce.
bütün stabilize dostlukların, arkadaşlıkların nereye varır?
düşünmez misin bir kereliğine?
yoksa yalnız değil misin sevdiğim?
kalabalık mısın yoksa?
kaybolurum ben kalabalıklarda.
küçükken annemin elini bir kereliğine bırakmıştım.
o günden beri kayıbım.
yalvarırım bul beni.
yalvarırım.
