Çünkü kendinizi mükemmel sanıyorsunuz ve kendiniz mükemmelmiş gibi insanları kusurlarıyla sevemiyorsunuz.
içinize kapanmışsınız, orada mutlu olduğunuzu sanıyorsunuz. insanları sadece size gösterdikleri kadarıyla görmeyi tercih edip derine inmek istemiyorsunuz.
Yeniliklere açık değilsiniz, denemekten korkuyorsunuz. Geçmişinizi her an yaşayarak geleceğinizi kaçırıyorsunuz.
Temel fıkrasındaki gibisiniz; doğru yolun sadece sizinki olduğundan emin son sürat ters şeritten gidiyorsunuz. Ve yolunda giden herkesi aşağılama hakkını kendinizde buluyorsunuz.
Ve en kötüsü, bunun normal bir şey olduğunu düşünüyorsunuz.
