Hem de öyle bir güzel olur ki. Eski düşman bile daha iyi dost olur bunlardan.
Güvenip içinizi açtığınız, ailenizmiş gibi gördüğünüz, tüm yakınlığına kanıp kendinizden bir parça sandığınız dost görünümlü zavallıcıklar tüm zaaflarınıza hakim olan ve bunları size karşı nasıl kullanması gerektiğini iyi bilendir.
insanın aklına gelmeyen başına geliyor ya, en çok bu acıtıyor. Her ihtimali düşünmek, kimseye güvenmemek, gerekirse güven problemi yaşayan saplantılı manyak olmak gerek. Dostluk arkadaşlık her şey o kadar bomboş ki. Mesafe hayatın her alanında yerini korumalı.
Yaşadıkça deneyimliyor insan, daha fazla yaş almadan kafamıza vura vura öğretmeleri iyi oldu aslında, haklarını ödeyemeyiz. Yaşamak gerek azizim; o hayal kırıklığını, nasıl güvenebildim ne kadar aptalmışım pişmanlığını, ayağa daha güçlü kalkışı, acının verdiği kuvveti... Hiçbir kitap öğretmez bunları. Pay çıkarmak, yaşanacak daha kötü felaketlerin yolunu kesmek lazım gelir.
