"Bir düş görülmüş gündüz vakti, çalışırken hem de, ayak üstünde.
Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemiş...
Bir öpücük konmuştu bir zaman omzuma, bir de hiç gitmek nedir bilmeyen ten çekimi.
çok oldu görmeyeli. izafiyet denen mefhumu, özlerken anlıyor insan en doğru haliyle. özlemek, çapanoğlu derler ya eskiler; işi karıştıran yani biraz, doğru bildiğini yok saydıran. özlemek, illegal olan herşeyi legalleştiren duygu bir an.... ama sadece bir an. akla gelince içe çöreklenen yalnızlıklar ve beraberinde gelen acılar, özlemek aslen naif bir duyguyken zul oluyor, hayat ordan değil, gerçeklikten akıyor. zaten özlerken kaybetmiş oluyoruz gerçeği;
