tren vardı upuzun, rayları falan.
abimle kendi halimizde onunla oynarken annem de kuvvetle muhtemel temizlik yapıyordu ve ev işlerini yetiştirmeye çalıştığı için de oldukça gergindi.
yine geçinemedik abimle, o beni dövmeye başladı, ben de gücüm yetmediği için savunma silahım "çatal"ı cebimden çıkarmış orasına burasına saplıyorum.
tam bir boğuşma söz konusu.
sonra, annem kendinden hiç beklemeyen bir sakinlikle geldi, biz boğuşmaya devam ederken treni aldı, havaya kaldırıp yere fırlattı, parçalanan trenin(ki hemen parçalandı, o zaman da made in china diye bir şey vardı demek ki) üstünde 2 etap zıplayıp iyice parçaladıktan sonra aynı sakinlikle gitti ve işine devam etti.
biz mutlu olduk abimle bağırmadı diye, şimdi anlatıp anlatıp kopuyoruz.
