Monachopsis, bir yere ait hissedememe duygusuna denir. Ben de hissettim. Belki hala içimde taşıyorum, insanın içinde taşıması gereken diğer duygular gibi. Bu duygu beni çok yere sürükledi. Evim diyebileceğim bir yer istedim. Hiçbir yer benim değilmiş. Ama her yerde yaşanırmış. Ve insan alışırmış. Kendimizi yabancı hissettiğimiz bu evde, yarı huzursuz uykularımızı uyuduğumuz bu yatak bizim, inan. Kendini yalnız hissettiğin o yatağın iki oda ötesinde her zaman duyamasan da fısıldayıp duran, seni seven kalpler var ,inan. Gittiğimiz her yerde bizi seven kalpleri göreceğiz, inan. Evine hoş geldin. Hayatındaki bir dönemeci daha bıraktın arkanda. Güzel uyu gözbebeğim.
