Bir küçücük lale varmış,
Birgün toprağa yalvarmış,
Aman toprak, zaman toprak
Bir köşeni de bana bırak.
Toprak demiş "küçük lale,
Layık değilsin bu hale
Gir koynuma yat bütün kış
Bahara ermeye çalış",
Çok teşekkür edip girdi.
Kışı orada geçirdi.
Bir karanlık izbe yerdi.
Lale her gün soğan yerdi.
Birgün kapı etti tık tık,
Pek çok korktu sesi kısık,
Sordu "sen kimsin"
"Ben yağmurum, seni almaya memurum!"
"Ben de güneş, bildiğin eş
Çık artık, çık haydi kardeş,
Su serpilsin yüreğine, veda et artık bu ine"
Lale çıktı korka korka,
Düştü sırtındaki hırka,
Bir de etrafına baktı,
Az kalsın çıldıracaktı.
Dünya öyle özenmiş ki, binbir renkle bezenmiş ki
Ne soğuk var be tipi kar, yağmur damla damla yağar
Kıra çıkmış bütün kızlar
Güneş toprağı yaldızlar
Güneş, hava, su kuvvettir.
Çocuklara saadettir.
