Kendilerini bir debut albüm için inanılmaz kaliteli ve olgun bir albüm olarak değerlendirilen (bkz: Youth Is Only Ever Fun in Retrospect) ile tanıyıp, gidip iki rekat şükür namazı kıldığımda sene 2017 idi.
Bu albümün keyfini henüz tam alamamışken de 2019'un bir mayıs günü tam da doğum günümde, hayatımın albümlerinden (bkz: ulfilas' alphabet) adlı ikinci albümleri önüme düştü. Şimdi benim bu albümün güzelliğini anlatam pek mümkün değil. Sadece şunu söyleyebiliyorum : hiç mi eksik birşey olmaz? Her dinlendiğinde keyiften gebertir? Bu ingilizlerde ne var allahım ya!
Ve ben bu adamları dinlediğimde dönemler arasında dolaştığımı hissediyorum. Kah 2019'dayım, kah 1970'lere ışınlanıyorum, sonra ordan hoop 2040'a, akabinde 1920...
Ve bu adamlar daha 4 sene önce yoktu. işte müzik böyle bir mucize. Hiçbir zevk kalmasa bile hayatta, hoop birşey çıkıyor aniden ve hayatına renk katıyor.
Umarım uzun soluklu olurlar. Mesela ben bu adamların 50'li yaşlarda falan üretebilecekleri şeyleri dinlemeden ölmek istemem. Daha bu yaşta böylelerse...
Çok uzun oldu ama içimde ukte idi. Burada belki bir kaç kişi ilgilenir bu tip şeylerle ama olsun ben Borcumu ödedim *
