45 yaşından sonra kendimi eve kapatıp sürekli oynamayı düşünüyorum. Pompa yaşımız geçmiş olacak o zaman. O halde oyuna vurak kendimizi, boss keslim fantastik dünyalarda akalım map'tan map'a... Yada evlenin çoluk çocuğa karışın salak salak gündelik rutin şeylerle uğraşıp durun ölene kadar.
Bu arada dünya farklı bir yöne evriliyor, oyun şirketleri artık nöropazarlama teknikleri ile oyun geliştiriyor. Yani oyunlar tasarım aşamasında insan beynine kablo takılarak dikkat ölçülüyor. Yeni çıkan oyunlar daha bir bağımlılık yapıcı oluyor bu yüzden. Bundan on yıl sonra oyun bağımlılığı çok ciddi bir hal alacak, sanal gerçeklik gözlükleride gelirse tamamen gerçek hayattan kopmuş ve sanal bir ortamda yaşayan insanlar türeyecek. (2040 yılında adını bilmediğim değişik bir teknolojik cihaz aracılığı ile bunu okuyan varsa şukumu versin, eğer hala hayattaysam bildirim gelince duygulanacağım.)
