bu ne biçim densizliktir, kendini bilmezliktir anlayan beri gelsin demeye sebebiyet veren söz. yurdum insanı bir öğrenmiş kaç ki kovalasın, göster ama elletme kıymete binersin, bik bik, vs. ben sevdiğim insandan kaçacaksam ne diye onunla birlikte olayım ki? o benden kaçacaksa benim onunla ne işim olur ki? yok canlar ben bu mantığı(!) anlamış değilim. ne sen benim paydama gel ne ben senin paydana geleyim, birlikte bizim olan yeni bir payda yaratalım. bu değil midir sevgide aslolan? bazen öyle zorlu birine tutuluyoruz ki sevdiğini bildiğimiz halde ona doğru bir adım attıkça egosu tavana vuruyor, o sıska bedenine inat götü kalkıyor, 2 adım kaçıyor. mutlu etmek için çırpın dur ondan sonra. küçük şeylerden mutlu olmayı, zevk almayı bilmeyen, hayatında görüp görebileceği tek kuyruklu yıldız olmanıza ve bunu bilmesine rağmen burnu bir büyüyor ki sanırsınız hint kumaşı. sevginizden güç alarak mücadele edersiniz bu noktadan sonra galibiyeti sabırla elde edeceğinizi bilirsiniz. amma velakin bizde insanız yorulmaya başlıyoruz bir süre sonra. kovalamak ne kelime, görecek gözümüz kalmamaya başlıyor. herhangi biri olup çıkıveriyor. sonra egosu tavan yapan sevgili eski olmamak için canla başla mücadele ediyor, sonradan eklenmiş kuyruk misali sizinle dolaşıp duruyor ama ne fayda? gönül ona kıymet verene gidiyor.
