31 yaşında kocişsiz bir kadın değilim. 34 yaşında kocişli bir kadınım.
Arkadaşlar, bekarlığın tadını çıkarın. Kendisiyle tanıştığım zaman 26 yaşındaydı. Tüm kıyafetleri her zaman temiz ve ütülüydü. Güzel kokuyordu. Futbol ile arası yoktu. Güya çapkınlıktan bıkmıştı ve düzenli bir hayat istiyordu. Seviyordu beni. Paralel evrenler teorisi, parapsikoloji bilimselliği, kuantum mekaniği gibi konularda saatlerce konuşuyorduk.
Evlendikten 2 hafta sonra bir şey başladı. Ne olduğunu bilmiyorum. Yabancılar ile bizim türkler falan hep beraber futbol oynuyorlar. Bu, her neyse, o başladı. Bırakın beni, kendisini bile unuttu. Oturup sürekli maç izliyor. Sonra da özet görüntülerini izliyor. Sabah olunca ise 98 sayfa maç yorumu okuyor.
Eskiden teoriler üzerine konuştuğum adama geçenlerde sence maymundan gelmiş olabilir miyiz diye sordum, salak salak konuşma ağuminokoa yaaa dedi. Basit komutlar ile hayatını idame ettiriyor. Mesela su getir, yemek yicem, açım, tokum, sus, ne konuşuyon yine ağzınoakeodam..
Evlenene kadar annemlerin peşinden ayrılmazdı. Artık kendisi gitmiyor, beni de haftanın 4 günü kafa dinlemek için zorla annemlere gönderiyor. Annem 2 gün bizim evde kalacaktı, tüm sülalesini yemeğe çağırdı.
Kokuyo.
Çocuk yapalım mı diyor. Geçen gün dişi kırıldı, alttan yenisi gelir diyordu. Nasıl çocuk yapabilirim bundan bilmiyorum.
Jilet gibi göründüğü o kıyafetlerin altına içlik giyiyor.
En son akşam yürüyüş yapabilir miyiz diye sordum, niye dedi. Ne demek niye dedim, çünkü diye yanıt verip sustu. Anlam veremiyorum artık.
Yemeği beğenmediği zaman annesini çağırıyor yemek yapsın diye.
Uyurken horluyor.
Daha sayardım ama kendisinden bahsedince bir tiksinti geliyor. Sahiden diyorum bekarlığın değerini bilin. insana benziyor diye evleniyorsun ama 2 hafta geçmeden bir bakıyorsun, henüz keşfedilmemiş bir tür.
