ıssız adam'a yer bulamadığım için mecburen ve önyargıyla gittiğim; gülmek için girdiğim; güldüğüm, bir hayli düşündüğüm; ve sonunda ağlayarak çıktığım filmdir.
buna ister populizm deyin ister sığ milliyetçilik. şu anda içinde bulunabileceğimiz, dedelerimizin de bir dönem bizzat içinde bulunduğu bir yaşamı gözümüzün önüne sermiştir. "bu ne lan, o kadar da değil" dediğimiz birçok şey bir zamanlar birebir yaşanmıştır bu topraklarda. işte bu filmde "o kurtuluş mücadelemizi henüz sergilememiş olsaydık nasıl olurduk?"u göstermiş gani müjde. tarihi anlatmamış aslında. direk bizi, hayatımızı diğer olasılıkta resmetmiş.
aralarda bayat espriler yok muydu? evet vardı. ama gani müjde filmine gidip "klişe tarihsel şaka"lar vardı diye eleştirmek, tarantino filminde "muhabbetten başka bi bok yoktu" demek gibidir bence.
bunların haricinde filmde bizlere sunulan ayrıntılar da gayet yerinde ve akıllıca. tek tek sayıp da filmi dağıtmak, büyüsünü bozmak istemem*. gidin, görün, izleyin.
