dün akşam, eski arkadaşlarımla biralama yapmak için toplandık. sohbet-i yâran idi bizimkisi. ilerleyen saatlerde konu konuyu açtı, erdi'nin dedesinin geçtiğimiz hafta bypass ameliyatı olduğu ortaya çıktı. söylemedi ibiş, yeni haberimiz oldu. neyse ki, operasyon başarılı geçmiş ve şu an durumu iyi imiş.
uzatmayayım; operasyondan önce tüm aile meclisi dedeyi teskin etmek için toplanmış. dede de duygusala bağlamış pek tabii. bir ara dilinden şu sözler dökülmüş;
- hatun?
+ efendim?
- şimdi bu doktorlar benim kalbimi açacak ya, ben istemiyorum açmalarını.
+ iyi olacaksın! sakın telaşlanma.
- ama açarlarsa seni görecekler. yüreğimdeki seni kimse görsün istemiyorum hatun..
herkes susmuş. babaannemiz şöyle bir bakmış havaya, dudakları titremiş, gitmiş sarılmış yarım asırlık eşine, başlamışlar beraber ağlamaya. dedemiz ne de güzel ifade etmiş yürek yangınını. hep böyle bahtiyar olsunlar. dinimiz amin.
