filmi izlerken staj zamanıma dönmüş, arthur'un ruhsal öyküsünü alıyormuş gibi hissettim. ve bu ruhsal öykü alımı epey başarılı geçti. filmin bu alana yer vermesini çok sevdim. kişilik teorilerine uyan bir joker gördük. bilimsellikten çok da uzak olmayan - diğer tüm psikiyatri hastalarını ele alan filmler gibi saçmalamayan-, hem de psikiyatriye bakış açısı sağlamış film.
bazı yerlerde ağladım ben, ağlayan pek olmamış bu filmde ama. olay joker'e hak vermek ya da vermemek değil, joker'i anlamak. devletin şu hastane sistemini, ilaçlarını almayışından sonraki süreci görüyoruz. durduk yere adam öldüren bir psikopat görmüyoruz. şu haklı saldırgan yanımı öyle bir besledi ki, sinirliyken izlemekte çok doğru yapmışım. duygumu düzenlememi sağladı.
