önce sorunu kabul etmek. hissettiklerinizi kabul etmek ve anlamak.
sonra iç sesinizi dinleyip, onu akılcı bir yola dönüştürmek. bir süre dinlendikten sonra mutlaka farklı şeylere başvurmak. farklı uyaranlar deneyimlemek. beyninizi bir şeye odaklanmaktan uzaklaştırmak, sorunlardan uzaklaşmak onları çözemeyeceğiniz anlamına gelmez. dinlenmenize ve çeşitliliğe izin verdikten sonra o soruna farklı bakış açıyla yaklaşabilirsiniz.
sevdiğin ve seni iyi hissettirebilecek insanlarla konuşmak. araştırmalarda %50 oranında sadece sorunu anlatmanın kişiye daha iyi hissettirdiği bulunmuş. terapilerin temelinde yatan şey budur.
sorunun ne kadarından ben sorumluyum, ne kadarı bana bağlı diye bakmak da önemli. kendi payını düşünüp planlayıp halledip, sonrasında akan suya bırakmak en ideal olanı. ideale yaklaşmak benim hep ana hedefim. bazen sapabiliyorum, diyorum benim ihtiyacım ideallerden de önemli olabilir. canlıyım.
canlı olduğunu unutmamak. sorun yaşamanın, sorun yaşamamak ile bizler için aynı şey olduğunu anlamak. hatta strese karşı olan toleransımızı artıran şeylere çok şey borçluyuz. başardığımız şeylerden biri. insanlar bunları pek görmez de biz görelim. çünkü başarı, böyle konularda çok tatlı bir şey.
