1305.
-
avuçlarımda buruş buruşken yüzü
tutarken geceyi, kovarken gündüzü
bir 'ah' ile başladı
dilimin, zehir zemberek, ilk sözü;
Yerde kalan ah
Başıboş bir ahmaktır efkar
Sızıyor, nerde akşam, orda sabah
Mum yanıyor masamda, ne tuhaf
Dilimin ucunda bir kelimedir, günah
Arsız cümleler beynimde
Beynim orta yerde salaş
Sallanıyor bir beşikte dünya
insanlarda afaki bir telaş
'Durun' diyesim var
Çıkarıp başımı camdan
Lakin kapandı pencerem
Tüm insanlığa çoktan
Ateşi ve ihaneti görenler
Bilir yangınını aldanmışlığın
Yalnayak yağmurda yürüyenler
Sürer keyfini ıslanmışlığın
Ben ihanetlerde ıslandım
Yağmurlarda yandım yalnayak
Gördüm çehresini yakından
Öpüştüm ihanetle, yanarak
Şimdi masamda bir mum
Şişemde efkar,
Dilimde günah,
Yerde uzanan boylu boyunca;
Ağzımdan henüz düşmüş bir ah
saipsiz
( 25 kasım 2008, 03:24 bir ihanet sonrası yanarken zaman )
