Annemle okula gitmek.
Evet maddi bir uktem olmadı çok şükür. Baba tarafında tek kız olduğumdan rahmetli dedem, amcam, annem, babam; kırmızı ayakkabı, barbie, sindy, süslü tokalar, boncuklar, çantalar... dönemimdeki kız çocuklarının isteyebileceği herşeyi aldılar. Öyle ki kimsede olmayan süslü püslü şeyleri babanem bulur getirirdi vs.
Ama ben hiç annemle okula gitmedim, ilkokulda hiç annemle kahvaltı etmedim, hiç önlükle görmedi annem beni, saçımı tarayamadı. O benim içimdeki eksikliktir.
Bir resmimiz var, o sene büyük ihtimalle kurban bayramına denk gelmişti 23 nisan. Annem heves edip folklor kıyafeti almış ama ben hiç sevmem ki folklor. hiç ekibe de girmezdim oflaya puflaya ekibin sonunda hocamla çift olup oynamıştım annem istiyor diye. Ama ezberlediğim şiiri sabah kalktığımdan itibaren 50 kere okumuşumdur evde. Anneme ezberlediğimi okuduğumu göstericem ya. defterlerimi gösterirdim annem görsün yazımı, resimlerimi diye.
O şimdi 51 yaşında bizde yaşayamadıklarını torunlarıyla yaşıyor, ama ben içimdeki eksiği neyle doldursam?
