Bir düzine katmanlı rüyalar içinde gezinmek. Öyle bir uyumak ki örtüler, battaniye, yastık tenime karışsın. Ve başucumda bekleyen limon kabukları da ağaç olup dallarından limon kokuları damlatsın. Kıyamete kadar değil de cemreler düşene kadar. Kış mevsimi çok despotik ve distopyatik geliyor bana. Ben çölce bir adamım. Kış benlik değil.
