beni bir tek "ben" yoruyorum. bunu yıllar sonra farkettim ama gerçek buymuş. ufacık şeyleri büyüten, olur olmaza üzülen bir yapım var. bunu değiştirmeye çalışınca, aslında her şeyin "bakış açısıyla" ilgili olduğunu farkettim. olumlu bakabilmek her şeyi düzeltmese bile, hayatı daha katlanılabilir kılıyor.
