Parçalı bulutlu.
Bugün evimle vedalaştım, son kez güzelce temizledim.
Daha dün gibi emlakçı ile gelip ilk girişim, banka, ekspertiz, kredi derdine koşturmalar, peşinat yetecek mi diye geçen uykusuz geceler, bu taksitleri nasıl öderiz diye kuruşu kuruşuna hesaplar.
Bu ev yuva olsun istedim, dört duvardan fazlası olsun istedim. Adaklar adandı, dualar edildi.
Camlarındaki boyaları, fayanslarındaki betonları kazırken hep planlar aman şuraya şunu koyayımlar geçerdi aklımdan.. Türk filmlerindeki gibi yepisyeni mobilya hayalleri falanlar filanlar.. eskiyen eşyalar değilmiş insanlarmış.. şimdi viran yıkık hepsi. Kapısını açmaya korktuğum salonum, bir odaya tıkılmış hayatım, en uzun yalnızlıkları yaşadığım dört duvarım.. vedalaşırken ilk gün yaptığım temizlik geldi aklıma.. hayat kısa, hayaller boş, insanlar eskirmiş...
