Kimse sıradan degil aslında. Hepimiz farkli,hatta aşırı farkliyiz.
Ama en çok anlamadığım,bazılarının nasil da robot gibi davranabildigi.
Bazen her şey bizde üst üste gelince dışarıdan bakanlar resmen bi derbeder görürken bazıları en büyük problemlerinden en küçüklerine kadar hepsini kusursuz gizleyebiliyor.
O yüzden her gün her şeyleri aynıymış gibi düşünüyoruz.
Lise son sınıfta yakın bir arkadaşım vardı arkadaşlığı güzeldi zaten kendi de çok güzeldi.
Çok eğlenceli esprili bi kızdı. Cinselliğe düşkün, aşka ve duygulara uzaktı. Anlamazdım cozemezdim onu. Hiç bahsetmezdi ailesinden hiç konuşmazdı. Çok zekiydi, ama son sene sınava girmeyeceğini söyledi. Şaşırmıştık, nedenini sorduğumda annesinin kalbinde sorun olduğunu ameliyat olacağını bu sene ona kendisinin bakma ihtimali olduğunu söylemişti.
Ne kadar büyük bir şey aslında degil mi? Biz annesinin ne denli büyük sağlık sorunları olduğunu bilmezdik çok varmış halbuki. Ama bahsetmezdi işte. Hiç duygusal görünmezdi. Babasından hiç bahsetmezdi.
Bilmem,bazı insanları çözmek zordur iste. Iyi saklanırlar benliklerini olduğu gibi öğrenemezsin asla.
Işte çözemeyince de,sıradan der geçeriz.
