Ben 13 Yaşıma kadar itinayla hemen hemen her gece altıma işedim. Kadın yılmıştı artık. Muşamba yetiştiremiyordu altıma. Bir gün yatılı misafirliğe gittik. Annem bana gitmeden saatlerce telkinde bulundu. Bak orda yatağa işeme, yatmadan önce sulu şeyler yeme diye. Bana o gece bırak bir bardak su vermeyi musluğu bile göstermedi annem işemeyeyim diye. Ama ben o gece öyle bir işedim ki yatağa kendi rekorlarımı egale ettim. Sabah annemin ev sahibine karşı duyduğu utancı şimdi anlayabiliyorum. Kadın normal karşılar gibi gözüktü ama etrafı temizlerken sessice söylediği “çocuk değil Karakaya barajı mübarek” lafını ben duydum. Ben de çok utandım. Utancımdan o gece de yatağa işedim.
