Diğer kadınlara pek benzemiyorduk..
Çıtkırıldım olamadık mesela.
Gelip beni al demek yerine kendimiz gittik koşa koşa..
Hep sorun dinledik, çünkü bizim derdimiz yoktu Rahibe Therasa’ydık.
Çiçek istemedik, hediye istemedik, en büyük hediye sevilenle birlikte olmak dedik...
Süprizlere bayılırdık ama hep biz süpriz yaptık hemde seve seve...
Severken sonuna kadar sevdik, kızarken arkasından değil yüzlerine saydık...
Gülümserken kim bilir kaç kez öleyazdık...
Ama asla rol yapmadık, belkide fazla doğaldık...
Bu sebeple mi kıymetimiz bilinmedi acaba.?
Nasıl olsa hep vardık..
Ama şimdi Yokuz...
Mutlu musunuz ?
