siyaset felsefesi'nin yönetici- yönetilen sorununu içeren en önemli konularından biri.
bu teoriye göre siyasal yönetimlerde her zaman statükosunu karar alma sürecinde daima pasif olan ve merkezin aldığı kararları uygulamaktan başka işlevi bulunmayan bir "çevre" ye karşı korumak durumunda olan ve karar alma sürecinde aktif rol oynayan, "merkez " olarak adlandırılan karar alma mekanizmaları diğer bir adıyla yöneticiler vardır. bu yöneticiler(merkez) ile yönetilenler(çevre) sürekli olarak ilişki halinde bulunur. zira merkezin aldığı kararlar çevreyi doğrudan etkilerken çevrenin ise merkezin aldığı kararlar üzerindeki faaliyetleri çevreyi etkilemektedir.
çevre daima pasif çoğunluktan merkez ise daima aktif azınlıktan meydana gelir. aktif azınlığın kendine göre en önemli görevi sahip olduğu aktifliği çevre dediğimiz kişilere kaptırmadan bu ilşkiyi sürdürmesi böylece sahip olduğu ayrıcalıklar üzerinde statükocu bir anlayışla hareket ederek bu yönetici - yönetilen dengesini bozmamaktır.
