olay chat-forum tarzı entry haline dönmesin ama şuradan bir alıntı yapmam gerekiyor yukarıdaki entrylerden;
"olsaydı yardım ederdi ama bu işler yine de sizi ilgilendirmiyor değil mi?
afrikalı çocuk da seni ilgilendirmiyor; tek suçlu inanmadığın tanrı!"
ilgilendirmiyor değil, tabi ki ilgilendiriyor. bahsi geçen japon kıza olay esnasında rastlasam mesela, tabi ki yardım edersin değil mi? vicdanın el vermez her şeyden önce. ama şöyle bir durum var ki, maalesef ben her şeyin aynı anda farkında olamam. ben de kendi yaşam mücadelemin içerisindeyim. evimde otururken ben bu olaylara denk gelemem, gücüm yok çünkü. ne afrikaya gönderecek param var, ne de o japon kıza rastlayacak imkanım. hadi yurt içinden bahsedeyim boşver japonyayı afrikayı. fakirlere yardım edebilecek paran var mı? yok. şiddet gören birisine denk geliyor musun hiç? geliyor da görmezden geliyorsan bu senin ayıbın ya da günahın her neyse.
ancak burada tanrı işin işine girince olmuyor dostlar. tanrı her şeyi görüyor, duyuyor, biliyor, her şeye şahit... onun bu şahit olduklarına yardım etmesi lazım.
benim gibi yeterli gücü mü yok? tanrının kuvvetinin ve kudretinin sonsuz olduğunu söylüyor inananlar, o yüzden bu ihtimali geçiyorum.
farkında mı değil bu olanların? tanrı herşeyi biliyor görüyor vesaire bunu da geçiyorum o zaman,
umrunda değil o zaman, şahit oluyor ama olaya karışmaya korkuyor desen kudreti sonsuz olsa korkmaz demek ki korktuğundan değil.
demek ki umrunda değiliz, umrunda değilsiniz. böyle bir tanrı benim için yok, var olsa bile varlığıyla yokluğu fark etmiyor zaten.
ama burada bir sorum var inananlara: neden hala bu şartlar altında şükür ve iman edip ibadet ediyorsunuz? sizi yarattı diye mi?
teknik olarak aslında anne-babanız da sizi yarattı, onların kulu kölesi olmanız lazım o zaman?
olmuyor değil mi? dinin ne olursa olsun ailevi sorunları olanlar da var sonuçta.
