harikalar diyarı olarak anlatılan küba'nın iç yüzüne dair bir iddia.
küba...
gidilmesi gerken bir yer. masmavi deniz, kırmızı topraklar, alabildiğine romantizm...
gidilmesi gereken bir ülke ama turist olarak gidilmesi gereken ülke. en koyu savunucuları bile bir haftadan fazla küba vatandaşı olmaya dayanamaz. kendini dünyadan soyutlamış, tek kanallı yıların türkiyesi gibi yirmbirinci yüzyılda bile hala sıkıcı, alabildiğine gri bir rejim, her taşın altında mason parmağı arayan islamcı reflekslerine sahip bütün fitnelerden kapitalizmi ve amerikan emperyalizmini sorumlu tutan gevşek yöneticiler...
internet yok, televizyon yok, basın yok kısacası medya yok... hiçbir kitle iletişim aracı yok. varsa bile üst kademe bürokratların hizmetinde. cennetmiş bi de burası(!) iki güzel götlü kız, bi tane de doksan yaşında puro içen derviş amca gören türkiye solcusu hemen cennet yapar burayı. yıllar önce sinan çetin söylemişti aklımda kalmış madem cennet burası neden cennetten çıkmak yasak? neden castro'ya sözde değil özde bağlı olduğunu söylenen küba halkı eline geçen ilk fırsatta soluğu amerikada alıyor?
küba'da patronların yerini devlet başkanı almış. rejimin adı sosyalizm diye toz kondurmamak aptallıktır. fidel castro'nun dünyanın bilmem kaçıncı zengini olması da beni doğruluyor. halk sefil mi sefil... ama devlet başkanı zengin. benden buna kör gibi alkış tutmam isteniyor. kusura bakmayın solcu kardeşlerim bunu yapamam. siz yapmaya devam edin. iddia ediyorum bugün küba vatandaşılığına bir hafta dayanabilecek bir küba hayranı yoktur bu ülkede.
